Toen ik bovenstaande quote las vanochtend wist ik het! Eureka! Het antwoord op de vraag die ik de afgelopen maand regelmatig kreeg maar waar ik niet écht het antwoord op vond.

‘Waarom ben jij in godsnaam gestopt met je haar te wassen?’

Natuurlijk spelen de eerder aangegeven redenen mee: milieu, ecologische voetafdruk, een strakke badkamer zonder overvloed aan verpakkingen en het verlangen naar natuurlijk -niet door chemische producten en met (ont)kleuringen besmet- haar. Maar wat de echte reden was, wist ik eigenlijk ook niet echt. Ik wist alleen dat ik het beu was. Grondig beu zelfs.

Maar WAT ben ik dan precies beu?

Om het totale plaatje toe te lichten moet ik jullie eerst meenemen naar mijn allerlaatste kappersbezoek die dateert van rond de jaarwisseling. Na dit bezoek heb ik kappersbezoeken voorlopig afgezworen.

Mu bij de kapper

Kapper Huppeldepup vraagt me plaats te nemen voor de spiegel, met opgetrokken neus begint hij/zij in mijn haar te hooien als een boer met zijn hooivork in een stapel mest.

Huppeldepup: Je hebt wel extréém droog haar hé? (Kijkt indringend naar mij via de spiegel)

Mu: (verontschuldigend) Eum…ja, dat zeggen inderdaad alle kappers ja. Maar hey, ik ben blij dat ik geen vettig haar heb. Dat zal ook niet gemakkelijk zijn, toch? (Vragende blik)

Huppeldepup duidelijk nog niet van plan zijn/haar scherpe kappersblik en dito oordeel wat milder te stemmen: Je komt voor een brushing zeg je? En knippen? Hier moet echt wel een serieus stuk afgeknipt worden. (Neemt mijn haarpunten tussen wijs- en middelvinger en laat me zien wat hij/zij wil knippen. Fucking veel!)

Mu: (Valt bijna flauw bij de gedachte maar slaagt erin zich te herpakken) Ja, eum, ja ik dacht eigenlijk misschien alleen de puntjes… (Shit, en ik kwam gewoon voor een brushing binnen.) (Mmm als die schaar even bot is als de persoon zelf zal er van knippen toch niet veel in huis komen, hihi)

Huppeldepup: En de kleur, je eigen kleur is saai en dood.

Mu: (Hoorden jullie ook dat geweerschot?)

Huppeldepup: Hier moeten we highlights maken. Er moet beweging in je haar komen. Wil je het echt zo recht op één lengte? Dat is toch niet meer in? Zo’n lang haar is trouwens helemaal niet in. Het is precies een gordijn dat over uw gezicht valt. Dus, sowieso kleuren, intense verzorging, opknippen en dan brushen.

Mu: Kleuren ook? Maakt dat mijn haar niet nog droger dan het al is volgens u? (Ja, hoera voor Mu, eindelijk een slimme opmerking waar die Huppeldepup eens geen antwoord op zal hebben.)

Huppeldepup: (Zucht zichtbaar) Je haar is gewoon droog omdat jij het niet goed verzorgt. Ik ga hier de beste verzorging op zetten (en de duurste – uit-er-aard!) en dan kan dat geen kwaad. Met een -alles dan beter dit- blik wordt er een hulpje bijgehaald die de GIGA reddingswerken op mijn haar mag uitvoeren. (Ik had toch niet gedacht dat Huppeldepup zichzelf zou verlagen om aan mijn reddeloos verloren bundel hooi enige energie te verliezen vandaag.)

Mu: (Vraagt zich af of het verschroeide takkenbos waarover Huppeldepup spreekt zich echt op haar hoofd bevindt want als ze in de spiegel kijkt ziet ze een wilde bos vol haar waar velen van dromen. Toch slaat de twijfel genadeloos toe, zou het kunnen dat het echt erger gesteld is met dit haar en dat een grote remake echt wel nodig is?) (Glimlacht verlegen naar het hulpje.) (Voelt zich schuldig omdat deze persoon aan dit brandhout dat haar moet voorstellen moet werken vandaag.)

Hulpje: Wens je iets te drinken?

Mu: (Een dubbele Tequila Boem Boem graag om door te drinken en doe daarna maar een Frozen Margharita, met één limoentje en een zoutrandje aub.) Een koffie met twee melk graag. (Glimlacht maar wil wenen.) (Zit ik in een episode van Bad Moms 3 of gebeurt dit echt? Beam me up Scotty, echt, zucht)

Mu laat het hulpje begaan. Hulpje kleurt de lengtes van het haar waardoor ze straks nog droger zijn en nauwelijks door te kammen. Hulpje knipt heel veel van Mu’s haar en doet of het heel weinig is maar Mu ziet het wel. Ze ziet dat Mu het zie en veegt snel al het haar weg met zo’n rubberen borstel om alle bewijs te elimineren. Ze smeert de duurste verzorging op Mu’s haar en vraagt of ze het met de stijltang mag doen want brushen duurt te lang met zo’n lang haar. Stijltangen staan erom bekend om haar nog meer uit te drogen, maar hey, wie is Mu om een kapper te leren kapselen? Aan de kassa huilt Mu vanbinnen voor de -ben de tel kwijt- keer vandaag, deze behandeling die Mu eigenlijk helemaal niet heeft gevraagd, kost een fortuin terwijl Mu gewoon een ontspannende zaterdagnamiddag voor ogen had met een fijne brushing zodat ze vanavond met mooi stijlvol haar kan gaan eten. Het  budget voor de komende drie etentjes is helaas -en tot nader order- op, en tot overmaat van ramp vind Mu bij het buitenlopen in haar handtas nog een verloren natte afgeknipte haarpluk van daarnet. MINSTENS TWAALF CENTIMETER.

Dat zijn géén puntjes!!! Can I scream now?

Ik denk niet dat ik nog meer moet zeggen.

Het ergste is dat niemand echt in shock zal verkeren na dit verhaal. Ik ben namelijk zeker dat jullie het ook al meegemaakt hebben. Je komt met veel zelfvertrouwen een kapper of winkel of parfumerie binnen en in plaats van je te empoweren of mooier te maken, denken kortzichtige geldwolven er enkel aan om je onzekerheid in munt om te slaan. En als je niet onzeker bent dan maken ze je het wel. Want, zij zijn toch de experts niet?

Zelf heb ik jaren in retail en mode gewerkt, eerst als jobstudent en later met eigen winkels. Nooit, maar dan ook nooit is het bij me opgekomen om mensen onzeker te maken. Ja ik heb één keer een vrouw proficiat gewenst met haar zwangerschap en die liep kwaad naar buiten omdat ze helemaal niet zwanger was. Vanaf toen vraag ik niemand meer of ze zwanger is, neen, zelfs niet als het hoofdje al zichtbaar is. Dat moeten ze maar lekker zelf vertellen. Altijd heb ik er een erezaak van gemaakt mensen juist zelfvertrouwen te geven door ze zich mooier en krachtiger te laten voelen. Ik kan er niet aan wennen dat bepaalde mensen het omgekeerde doen en zo de kost verdienen. Et voila, dàt ben ik beu. Ongevraagde commentaren van zelf verklaarde pro’s mogen zich voor mijn part op de maan gaan parkeren.

Ga ik mezelf verheerlijken en de realiteit ontwijken als een lastige vraag?

Tuurlijk niet. Roisin Murphy, frontzangeres van Moloko zei het ooit heel mooi in een interview met Humo geloof ik, en ik ben dat nooit vergeten: ‘Mijn ouders vertelden me elke dag dat ik het mooiste meisje van de wereld was. Mensen, en ook de maatschappij, nemen zoveel van je af, je kunt nooit met genoeg zelfvertrouwen starten. En al weet ik vandaag best wel dat ik niet de mooiste ben, ik heb me wel altijd zo gevoeld, en daar ben ik mijn ouders met hun liefdevolle aanmoedigingen, heel dankbaar voor.’ Ik heb haar quote opgeschreven in een boekje, al was dat niet nodig, ze zat in mijn achterhoofd en ik denk dat ze bij mijn laatste kappersbezoek ineens ongevraagd naar buiten sprong. Plop!

Dus Mu, je hebt wel mooi haar, zelfs als je het niet wast, kleurt of knipt, en trouwens, lelijk kan ook heel mooi zijn. Prachtig zelfs.

FILMTIP: I Feel PRETTY, speelt nu in de filmzalen van Kinepolis. Dekt een beetje de lading van dit betoog. Zeer onderhoudend en heel verhelderend. Feel pretty and go watch it!