Op een haar na heb ik weer naar de fles gegrepen! De shampoofles, voor alle duidelijkheid. Stoppen met shampoo is volgens mij even erg als afkicken van één of ander verboden middel. Je moet er een stevig paar ballen voor aan je lijf hebben. Nu gaat het best goed. Sommige dagen zijn echter de hel. L’enfer c’est les Autres, volgens JP Sartre, l’enfer ce sont les cheveux, volgens mij. Mijn haar is na ongeveer drie weken zonder shampoo vettig geworden. En met vettig bedoel ik dus héél er vettig. Van het -ga anders ineens op de Sinksefoor staan als attractie- vettig. Of -zullen we de voorbak voor de frietjes gewoon in je haar doen in plaats van in de friteuse- vettig. Zo VETTIG ja.

Ik moest wel op zoek naar info op blogs naar betrouwbare tips en tricks voor poo-loos haar. Want zo noemen ze dat heel trendy: no poo! (rol met mijn ogen). Daar leerde ik het te proberen met baking soda. Dat zou grondig reinigen. Zelf ben ik een enorme baking soda aanhanger, mijn vertrouwen in dit wondermiddel is heilig en mijn verwachtingen waren torenhoog. Daarna moet je ook applecidre gebruiken, stond er, maar dat had ik jammer genoeg niet in huis. Je moet een koffielepeltje baking soda oplossen in water (gebruik lauw water en geen ijskoud water zoals ik deed en bijgevolg bijna een hartstilstand kreeg onder de douche – ook dat nog!) en dat over je kruin gieten. De korreltjes even inmasseren en daarna goed naspoelen.

So far so good. Na deze alternatieve methode maakte mijn haar spontaan de switch van fijne frituurolie naar Kalahari (desert)- look (en feel). Het voelde zonder overdrijven alsof ik een kartonnen billboard zat te kammen. De helft van mijn haar bleef daarbij helaas ook achter in mijn borstel. Na nog wat googlen, vond ik dat je kokosolie (om mee te bakken en braden) kan gebruiken als natuurlijk verzorgingsmiddel. Eerlijk gezegd na het insmeren van mijn lengtes, maakte ik me de bedenking dat tijdverspilling al lang niet meer het argument mag zijn om mijn haar niet te wassen. Ik besteed nu, eerlijk gezegd, meer tijd aan mijn haar van karton. Véél meer, én met tegenvallende resultaten. Ik brak dan ook bijna en dacht eraan om gewoon een ietsiepietsie shampoo te gebruiken onder de douche. Niemand die het ziet, toch?

Ik kon de afgelopen drie weken evenwel niet voor niets geweest laten zijn en de offers -onder de vorm van enorme bergen haar- die ik in deze tijd verloor, moeten toch op een bepaald moment beginnen lonen. Vuistjes maken en doorgaan dus. Sinds het kokosvet en de baking soda, is mijn haar niet meer vettig en heb ik het alleen nog met water gespoeld. Het ziet er niet top uit, het is te doen. Ik draag het nu meestal netjes in een vlecht.

Wat ik wel merk. Er komt een soort golf in mijn haar. Niet echt krullen maar wel een wilde slag. Misschien is dat de voorbode van een prachtig glanzend kapsel vol beweging en natuurlijke krul. Misschien heb ik dit kapsel altijd gehad maar onderdrukte ik het met onnatuurlijke shampoos en conditioner. Wie weet?

Ik klamp me in elk geval vast aan deze strohalm. Die niet geheel toevallig uit mijn eigen haar komt. (knipoog)

Wordt vervolgd.