De Camino

Exact vijftien jaar geleden, in 2003 was dat rond deze tijd, maakte ik me klaar om van Saint-Jean-Pied-de-Port naar Compostela te wandelen via de populaire Camino Francés. Ik werkte voor de VMMA, meer bepaald hun jongerenzender JIM tv en ze moesten daar allemaal heel hard lachen toen ik vertelde dat ik in mijn eentje 900 km zou gaan stappen.. Als ik hem op mijn naaldhakken wilde doen, dan zouden ze zelfs een cameraploeg meesturen om me te volgen tijdens dit avontuur. Uiteraard wilde ik geen camera’s of pottenkijkers. Ik had het boek van Paulo Coelho én dat van actrice Shirley MacLaine gelezen. Beiden hadden deze tocht ook ondernomen en er een boek over geschreven en dat sprak enorm tot mijn verbeelding. De route naar Santiago riep me en ik wilde deze roep kost wat kost volgen.

Tot het leven me op een ander pad gooide.

Na de première van Any Way the Wind Blows, (een film van Tom Barman), was er een afterparty in Café Capital in het stadspark. Ik wandelde al vroeg het park uit naar mijn wagen, toen ik de vriendin tegenkwam van een dierbare collega waar ik ooit heel graag mee had samengewerkt. Ze stapte zwaar beschonken uit een taxi en liep het stadspark in de tegenovergestelde richting in. Niet veilig dus! Ik nam haar bij de arm en loodste haar naar de afterparty. Ze was zo dankbaar dat ik iets moest drinken van haar en ondanks mijn verzet kon ik niet tegen haar aandringen op. Ik nam dus een drankje en bleef nog even. Toen ontmoette ik hem.

De man die me van gedachte deed veranderen. Hij zat vol in de examens op dat moment en ik in volle voorbereiding voor mijn tocht. Enkele weken later zat ik op een vliegtuig richting Maleisië. We gingen samen diepzeeduiken, eilandhoppen, Singapore exploren om af te sluiten in het bruisende Hong Kong. Een maand later was ik weer in België. Ik had veel meer dan 900 km afgelegd, maar niet te voet. Als de Camino roept moet je volgen, maar als de liefde roept, eens te meer, dat zegt Kahlil Gibran en naar hem moet je zeker luisteren. Hij is fantastisch! Exact een jaar later was ik zwanger en werd de droom om de Camino te wandelen voor een heel lange tijd onderaan in een hele diepe schuif weg gemoffeld.

Wordt vervolgd.

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *